Aπό ταβέρνες μέχρι Michelin-άτα εστιατόρια κι από ethnic καντίνες μέχρι food markets, το φαγητό αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή. Ακόμη κι αν χρειάζεται μερικές φορές να το απολαμβάνεις solo. Ναι, μόνος σου.
Ξέρω, το φαγητό είναι καλύτερο όταν το μοιράζεσαι και το να δημιουργείς στιγμές μαζί με άλλους γύρω από ένα τραπέζι αποτελεί μια κοινωνική αναγκαιότητα αλλά μία από τις πραγματικές πολυτέλειες της σύγχρονης ζωής είναι ο χρόνος που έχεις αποκλειστικά με τον εαυτό σου πάνω από ένα καλομαγειρεμένο πιάτο - ή και περισσότερα. Μία όαση χαλάρωσης στην έρημο των μοντέρνων ρυθμών της καθημερινότητας.
Κάθεσαι στο μπαρ ή δίπλα στο παράθυρο, κλείνεις για λίγο το κινητό σου, χαλαρώνεις, κοιτάς τι γίνεται γύρω σου. Μέχρι, αυτή τη μυσταγωγία σιωπής να διακόψει ο σερβιτόρος με την κλασική ερώτηση: "Θα είστε μόνος;". Για να λάβει καταφατική απάντηση σχεδόν αμέσως.
Ένα Martini είναι ίσως το ιδανικότερο γι' αυτές τις περιπτώσεις: κάτι δυνατό, που πίνεται αργά. Αν πάλι προτιμάς το κρασί, να είσαι σίγουρος ότι μπορεί λίγο αργότερα να προχωρήσεις και στο δεύτερο ποτήρι. Οπότε καλύτερα Martini, εδώ ήρθες για να φας και όχι για να πιεις, μην το ξεχνάς. Κάπου εδώ, θα πρέπει να ξέρεις πως κάθε σοβαρό εστιατόριο θα δεχθεί τον solo eater με ανοιχτές αγκάλες - δεν είναι λίγα μάλιστα εκείνα που θα σου προσφέρουν από μόνα τους ένα κρασί ή ένα ποτό. Απόλαυσέ το, με μερικές ματιές στην εφημερίδα σου, στο περιοδικό ή ακόμη και σε κάποιο βιβλίο. Βιογραφία, μυθιστόρημα - δεν έχει σημασία τι.
Και έπειτα το φαγητό. Τι να επιλέξει κάποιος που θα φάει μόνος του; Σε έναν (εστιατορικό) κόσμο που σχεδόν τα πάντα είναι σχεδιασμένα στη λογική του sharing, γιατί κάποιος να μην τα θέλει όλα για τον εαυτό του; Και τι στο καλό πρέπει να επιλέξει για να γίνει ευτυχισμένος έστω και πρόσκαιρα; Σε αυτό δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση, όλα έχουν να κάνουν με το γούστο αλλά και το μέρος που έχεις επιλέξει να επισκεφτείς. Κοινώς, παίρνεις ότι σου αρέσει και επιτάσσει η όρεξή σου.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ζητήσεις περισσότερα από όσα μπορείς να καταναλώσεις. Το ξέρεις ότι έχεις παραγγείλει πολλά, το γνωρίζει και ο άνθρωπος του service και φυσικά θα σου το πει. Και όχι, δεν έχεις κάνει λάθος. Είναι άλλωστε στην ανθρώπινη φύση να αριστεύει στην απληστία. Ακόμη κι αν μιλάμε για φαγητό, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ένα μόλις άτομο.
Δεν υπάρχει καμία ντροπή ή κανένα απολύτως στίγμα στο να τρως μόνος σου έξω. Τα χρήματα που θα δώσεις είναι τα ίδια, όπως και το tip. Άσε που μπορεί να έχεις την αίσθηση ότι το φαγητό έχει καλύτερη γεύση, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της παρέας.
Το κυριότερο όμως είναι πως η ανάπαυλα από την κοινωνική ζωή σε μία από τις χαρακτηριστικότερες συνήθειές της, θα ενεργοποιήσει περαιτέρω τα αισθητήρια της αντίληψής σου για τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς.
