Το καθάρισμα της αγκινάρας πολλοί εμίσησαν, την γεύσιν ουδείς! Οι ανθοταξίες με τα αμέτρητα μικροσκοπικά ανθάκια, που προφυλάσσονται από τα σκληρά φύλλα -αυτό δηλαδή που τρώμε από την αγκινάρα- είναι αλήθεια ότι την ώρα τους τη θέλουν για να καθαριστούν, αλλά δεν είναι δα και κάτι δύσκολο. Όσο για τη γεύση, τώρα που είναι η εποχή της, σε αποζημιώνει. Ιδιαίτερα αγαπητή στους αρχαίους Έλληνες ("κυνάρα") και στους Ρωμαίους, μεταφέρθηκε στη δυτική Ευρώπη μόλις στην Αναγέννηση. Βέβαια, αρχικά ήταν η αγριαγκινάρα, που σιγά σιγά εξελίχθηκε στο είδος που γνωρίζουμε σήμερα. Ασκόλυμπροι, άγρια αγκιναρόχορτα (καρύδες τα λένε σε κάποια νησιά) και τα μικρά άγρια αγκαθωτά αγκιναράκια έμειναν να μας θυμίζουν τους προγόνους της.
Η αγκινάρα μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους και συνδυάζεται με πολλά υλικά. Αν, όμως, πετύχετε άγρια αγκιναράκια, ένας είναι ο τρόπος να τ' απολαύσετε: λίγο βρασμένα - ή και ωμά- ραντισμένα με αγουρέλαιο, λεμόνι και χοντρό αλάτι.
Για το καθάρισμα της αγκινάρας ακολουθούμε τα εξής βήματα: Βάζουμε σε μεγάλο μπολ αρκετό νερό και στίβουμε μέσα ενάμισι- δύο λεμόνια, κρατώντας τις λεμονόκουπες. Κόβουμε το κοτσάνι στα 3-5 εκ. από τη βάση. Σ' ένα ξύλο κοπής κόβουμε το επάνω μέρος της αγκινάρας οριζόντια, μέχρι το σημείο που τα φύλλα μας φαίνονται τρυφερά. Αφαιρούμε όλα τα σκληρά εξωτερικά φύλλα και αφήνουμε μόνο τα τρυφερά εσωτερικά με το ανοιχτοπράσινο χρώμα. Μ' ένα πολύ κοφτερό μαχαιράκι καθαρίζουμε γύρω γύρω τη βάση της αγκινάρας και το κοτσάνι. Την τρίβουμε αμέσως με μία λεμονόκουπα. Μ' ένα κουταλάκι αφαιρούμε το εσωτερικό χνούδι που βρίσκεται στο κέντρο. Βυθίζουμε αμέσως την αγκινάρα στο λεμονόνερο.
Στο σημερινό θέμα συνταγών μας βλέπουμε την αγκινάρα σαν ορεκτικό, σε συνταγές που αξίζει να δοκιμάσετε. Άλλωστε, οι αγκινάρες με γιαούρτι και η ομελέτα (ή σφουγγάτο) με αγκινάρες, αποτελούν παραδοσιακά κρητικά εδέσματα.
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 16/04/12
Update: 12/05/20
