Από τα κέικς με λαχανικά, το κέικ με καρότο είναι σίγουρα το πιο δημοφιλές και γνωστό –μόλις τώρα τελευταία αρχίζει να το ανταγωνίζεται το κέικ με παντζάρι και σίγουρα τα κέικ με κολοκυθάκια και γλυκοπατάτα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο ακόμα για να πλησιάσουν, έστω και από μακριά, στη χώρα μας. Η μεγάλη περιεκτικότητά του σε σάκχαρα και η γλυκιά γεύση του, λογικά το φέρνει κοντά στην επικράτεια της ζαχαροπλαστικής. Γι΄ αυτό άλλωστε, η ιστορία της προέλευσής του πηγαίνει αρκετά πίσω, στις αρχές του Μεσαίωνα, τότε που η ζάχαρη σχεδόν δεν υπήρχε ή ήταν τόσο ακριβή όσο ένα φάρμακο και το μέλι ήταν το κύριο γλυκαντικό. Τότε, λοιπόν, έτρωγαν μια Πουτίγκα Καρότου και σιγά σιγά, από την εξέλιξή της, προέκυψε το κέικ καρότου που χρειάστηκε να φθάσει στην Αμερική από τους Γερμανούς και Εγγλέζους αποίκους, για να αποκτήσει τη σημερινή φήμη του. Η γνωστή επικάλυψη με βάση το τυρί κρέμα, χρεώνεται κατά μεγάλο ποσοστό στους ανατολικοευρωπαίους αποίκους της Αμερικής και η αναβίωση του ενδιαφέροντος για την κατανάλωσή στους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω έλλειψης ζάχαρης.
Το κέικ καρότου βγαίνει από τις ιδιωτικές κουζίνες και σερβίρεται στις αμερικάνικες καφετέριες και τα εστιατόρια από το 1960 απ΄ όπου δεν φεύγει έκτοτε ποτέ. Στην Ελλάδα γίνεται hit γύρω στο 1980 και καταχωρείται σε κάποιο βαθμό στα υγιεινά γλυκίσματα, μάλλον επειδή τα καρότα είναι φουλ σε βιταμίνες και καροτενοειδή (φυτικές αντιοξειδωτικές ουσίες) μεταξύ των οποίων και η β –καροτίνη στην οποία χρεώνεται η διευκόλυνση του μαυρίσματος του δέρματος το καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα, το καρότο ενισχύει την ανθεκτικότητα του δέρματος στον ήλιο αλλά δεν διευκολύνει το μαύρισμα απλώς, αν φάμε πάρα πολλά καρότα το δέρμα παίρνει μια πορτοκαλόχρωμη ή κίτρινη απόχρωση.
Υπάρχουν άπειρες συνταγές για κέικ καρότου –χωρίς βούτυρο αλλά με λάδι, χωρίς αβγά, με μήλο, με σταφίδες, με ανανά, με καρύδα, χωρίς επικάλυψη από τυρί κρέμα αλλά με γλάσο από λεμόνι, χορτοφαγικά και vegan κέικ καρότου. Όλα έχουν κοινό στοιχείο την ιδιαίτερη υφή του: υγρό και χορταστικό, με χοντρό ψίχουλο και με υπόγλυκη γεύση (εκτός κι αν το πνίξουμε στην ζάχαρη, πράγμα άδικο και περιττό).
Το κέικ καρότου βρίσκεται στις δόξες του την Άνοιξη, τουλάχιστον για τις χώρες με αγγλο -σαξονική κουλτούρα, και ένας λόγος που μπορώ να φανταστώ και δεν έχει να κάνει ακριβώς με το αν το καρότο είναι της εποχής ή όχι, πρέπει να συνδέεται με παλιές δοξασίες περί της γονιμότητας: το κουνέλι που ως γνωστόν γεννάει πολλά πολλά κουνελάκια (και είναι και από τα ζώα που χρεώνονταν στην προστασία της Αφροδίτης), τρώει πολλά καρότα, όπως άλλωστε και ο λαγός που είναι ένα από τα ζώα σύμβολα του Πάσχα. Ο λαγός είναι ιερό ζώο της παλαιογερμανικής θεάς Austrō που έγινε αργότερα Ēostre και της θεάς των Νορμανδών Freyja, και Ostara ονομαζόταν η παγανιστική γονιμική γιορτή της 1ης του Μάη από πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς (και γιορτάζεται και σήμερα από τους νεοπαγανιστές). Έτσι λοιπόν, Πάσχα ίσον Άνοιξη ίσον άνθιση ίσον γονιμότητα εφ΄ όλης της ύλης, κουνέλια και λαγοί ιερά ζώα των γονιμικών θεών, τα καρότα το αγαπημένο τους έδεσμα. Κάπου εδώ μπαίνουν και τα κέικ καρότου στο προσκήνιο.
Updated: 10/05/21
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 14/04/16
