Δεν υπάρχει μέρος της γης που να μην έχει στην κουζινική του παράδοση κάποιο είδος λουκουμά. Δηλαδή, ένα τηγανητό στρογγυλό γλυκάκι φτιαγμένο με αλεύρι και μαγιά ή κάποιο άλλο διογκωτικό συν ζάχαρη και κατά περίπτωση, βούτυρο, αβγά, γάλα, κλπ. Το γλυκάκι περιχύνεται με σιρόπι ή μέλι, γεμίζεται με μαρμελάδα, αλείφεται με σοκολάτα ή πασπαλίζεται με ζάχαρη άχνη και κανέλα και γενικά συνοδεύεται με κάτι γλυκό, σε σκόνη ή σε σιρόπι και, ακόμα, με παγωτό ή με καϊμάκι ή με ξηρούς καρπούς. Δεν είναι όλα τα λουκουμαδοειδή γλυκάκια ολοστρόγγυλα και μασίφ όπως οι δικοί μας λουκουμάδες. Πολλά έχουν τρύπα στη μέση, ας πούμε τα αμερικάνικα ντόνατς. Άλλα, πάλι, μπορούν αντί να τηγανιστούν να ψηθούν στο φούρνο, για παράδειγμα τα διάσημα γερμανικά berliner (στην Αυστρία crapfen). Είδος λουκουμά είναι και τα ιταλικά castagnole και τα εβραϊκά sufganiyah και τα ινδικά badushah. Τους λουκουμάδες τους ξέρουμε στη χώρα μας και σαν σβίγκους (ή σβίγγους), έστω με μια μικρή παραλλαγή. Το λεξικό Μπαμπινιώτη γράφει πως αυτή η ονομασία είναι εβραϊκής προέλευσης. Απ΄όπου κι αν είναι, πρόκειται για ένα θαυμάσιο βουτυράτο γλυκό. Εδώ, από τους πολλούς λουκουμάδες του κόσμου, προτείνουμε κάποιους που τους έχουμε δοκιμάσει στις πατρίδες τους ή σε σπίτια φίλων που ήξεραν να τους φτιάχνουν. Πιθανόν οι ίδιες συνταγές να φτιάχνονται και με παραλλαγές. Ατέλειωτη η μαγειρική, οπότε εμείς μένουμε προς το παρόν σε αυτά, με στόχο να συμπληρώσουμε τη λουκουμαδολίστα μια άλλη φορά.
Updated: 30/12/20
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 30/09/16
