Σωροί οι κολοκύθες στις άκρες των δρόμων -αν κάνουμε πως βγαίνουμε λίγο έξω από τις πόλεις. Πορτοκαλί, κίτρινες, λευκές, στρογγυλές, με λεπτό λαιμό και χοντρή κοιλιά, ανοικονόμητες στο μέγεθος ή μικρούτσικες μόνο για στολίδι, σημαίνουν το φθινόπωρο και τον επερχόμενο χειμώνα. Όμως, η ελληνική κουζίνα απέχει πολύ από τον αμερικάνικο γαστρονομικό κολοκυθοπαροξυσμό, που φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη με το Halloween και την Thanknsgiving day ανάμεσα σε Οκτώβρη και Νοέμβρη, όπου όλα κινούνται γύρω από το jack o lantern (τη σκαλιστή τρομακτική κολοκύθα) και την pumpkin pie, τη γλυκιά κανελλομυρωδάτη πίτα τους.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, η άφθονη σάρκα της κολοκύθας και η πανθομολογούμενη διατροφική της αξία, δεν μας έχουν συγκινήσει και πολύ και μόνο μεμονωμένες τοπικές συνταγές σώζουν το κύρος της, σε κάποιες περιοχές της χώρας. Αυτή τη φορά, θα αφήσουμε στην άκρη τις ελληνικές και ξένες αλμυρές κυρίως συνταγές με κολοκύθα (που όμως θα βρείτε εδώ και εδώ) και θα φτιάξουμε γλυκές συνταγές. Μία συνταγή από την αρβανίτικη κουζίνα, που δοκιμάσαμε πριν πολλά χρόνια στο Άργος, με την ιδιαιτερότητα να χρησιμοποιεί αφράτο στραγάλι για να μαζεύει τα υγρά αντί του πιο συνηθισμένου ρυζιού ή του τραχανά και τέσσερις αμερικάνικες συνταγές (ανάμεσά τους τις διάσημες pumpkin pie και pecan pumpkin pie), που έχουμε δοκιμάσει σε αμερικάνικα νοικοκυριά ή σε σπίτια ομογενών φίλων από τις ΗΠΑ, και που πολύ εκτιμήσαμε. Ακόμα, ένα ενημερωτικό άρθρο για την κολοκύθα με συνταγές θα βρείτε εδώ.
Updated: 11/11/20
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 05/10/17
