Η όψη κιόλας ενός σοκολατένιου κορμού, "χιονισμένου" με άχνη ή ενός καλυμμένου με πάλευκη σαν χιόνι σαντιγύ, μας ταξιδεύει σε χειμωνιάτικο παραμυθένιο δάσος με μαγικούς συνειρμούς. Κάπως έτσι είναι: έθιμο που ξεκίνησε από τη Γαλλία, με καταγωγή από τα βάθη του Μεσαίωνα, όταν ένας τεράστιος κορμός από μεγάλο (κατά προτίμηση οπωροφόρο) δέντρο έμπαινε στην εστία του σπιτιού τα Χριστούγεννα και σιγοκαιγόταν μέρες πολλές, ιδανικά μέχρι τη πρωτοχρονιά! Τον ραντίζανε με κρασί για να πάει καλά ο τρύγος της χρονιάς, με αλάτι για να μην πλησιάζουν οι μάγισσες, κράταγαν τη στάχτη του όλο το χρόνο γιατί προστάτευε το σπίτι από τους κεραυνούς και το κακό πνεύμα κι ένα σωρό άλλα έθιμα γύρω από το μαγικό κούτσουρο. Κάποτε, τα μεγάλα δέντρα εξαφανίστηκαν και η ανάμνηση του κορμού (buche), έμεινε στο ομώνυμο χριστουγεννιάτικο γλυκό. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πότε και γιατί. Η αλήθεια είναι ότι από τον 19ο αιώνα υπήρχε στην Ευρώπη ένα γλύκισμα τυλιγμένο σαν ρολό που θύμιζε αυτό που ονομάζουμε κορμό.
Ο κορμός-γλυκό κρατάει λίγη από τη μεσαιωνική μαγεία του, ίσως λόγω του σχήματος και της διακόσμησης. Βασικά υλικά του ένα αφράτο παντεσπάνι λεπτό και ελαστικό, που τυλίγει μέσα του κρέμα βουτύρου με βάση τη σοκολάτα ή τον καφέ ή μια κρέμα κάστανου ενώ τελευταία συμμετέχουν και φρούτα. Συχνά αρωματίζεται με λικέρ και εμπλουτίζεται με καβουρδισμένα ή καραμελωμένα αμύγδαλα και φουντούκια. Απαραίτητα τα "αυλάκια" στην κρέμα που τον καλύπτει, που μιμούνται τον κορμό και όποια άλλη χειμωνιάτικη διακόσμηση υπάρχει: μικρά κόκκινα φρούτα του δάσους, ξυσμένη σοκολάτα πασπαλισμένη με άχνη, σαντιγύ. Αν χρειάζεται κάπου προσοχή, είναι στο ψήσιμο του παντεσπανιού, που πρέπει να βγει ελαστικό για να τυλιχτεί χωρίς να σπάσει. Γι' αυτό, μια δοκιμή την προηγούμενη μέρα είναι απαραίτητη.
