Ένα Αγιωργίτικο με δικό του ταμπεραμέντο και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από αυτά του Νεμιώτικου κρασιού από την ίδια ποικιλία. Το αποτέλεσμα είναι ένα πραγματικά καλό κόκκινο κρασί, που ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω σε σχέση με το δυναμικό των πιάτων που μπορεί να συνοδεύσει. Στη βάση του κρασιού στην περίπτωσή μας βρίσκουμε μπαχαρένιες νότες και φρούτα του δάσους – ενδεχομένως και λίγο βύσσινο. Η αίσθηση του βαρελιού είναι παρούσα χωρίς να είναι καταπιεστική. Στο τραπέζι κάθεται καλά δίπλα σε πιάτα με κόκκινες σάλτσες που διατηρούν στοιχεία φρεσκάδας και τα συνδυάζουν με διακριτικές πικάντικες και μπαχαρικές νότες.
ΔΚ
